ئیمام ناصر محمد يه‌مانی
16 - 09 - 1433 کۆچی
04 - 08 - 2012 زایینی
08:55 به‌یانی
[بۆ بەدواداچوونی بەستەری سەرەکی بەشداری بەیانەکە]
https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=54513
ـــــــــــــــــــ


فه‌توا بۆ پرسیاركاران ده‌رباره‌ی ماوه‌ی مانه‌وه‌ی یه‌كه‌م و دووه‌می هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت به‌ حسابی سێ هه‌ساره‌ له‌ كتێب، بۆ ئه‌وانه‌ی تێده‌گه‌ن له‌ خاوه‌ن ژیری و هۆشمه‌نده‌كان..


بەناوی الله ی لە ھەموو میھرەبان و بە بەزەییەکان میھرەبانترو بە بەزەییتر، دروودو سڵاو لەسەر سەرجەم نێردراوو پێغەمبەرەکانی اللە و کەس و کارە چاک و پاکەکانیان و شوێنکەوتووانی حەق تا ئەم ڕۆژەی اللە لێپرسینەوە لەگەڵ بەندەکانیدا دەکات لەسەر ئایینەکەیان، لەدوای ئەمە..

ئه‌ی گه‌لی پرسیاركاران ده‌رباره‌ی ماوه‌ی مانه‌وه‌ی یه‌كه‌م و دووه‌می هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت، هه‌میشه هیچ شتێک ناڵێم لەسەر اللە جگه له‌وه‌ی حه‌ق و ڕاست نه‌بێت، جا ئه‌مه‌ش پرسیارو وەڵام له‌ مەحكه‌می كتێب بۆ ئه‌وانه‌ی تێده‌گه‌ن له‌ خاوه‌ن ژیری و هۆشمه‌ندەكان:

پـــــ 1 ـ له‌به‌ر ئه‌وه‌ی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت هێشتا له‌ ئه‌شكه‌وته‌كه‌یاندابوون له‌ زەمانی ڕه‌وانه‌كردنی دواهەمینی پێغه‌مبه‌رو نێردراوان محمد نێردراوی اللە دروودو سڵاوی اللە لەسەرخۆی و کەس و کارەکەی به‌ بەڵگەی ئه‌وه‌ی اللە ی پایەبەرز ده‌فه‌رموێت: {وَتَحْسَبُهُمْ أَيْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ ۚ وَنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَذَاتَ الشِّمَالِ وَكَلْبُهُمْ بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ بِالْوَصِيدِ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا} صدق الله العظيم [الكهف:18].

جا ئه‌و پرسیاره‌ی ئاڕاسته‌ ده‌كرێت ئه‌وه‌یه‌: ئایا هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت له‌دوای تێپه‌ڕبوون و به‌سه‌ربردنی ماوه‌ی مانه‌وه‌ی یه‌كه‌میان له‌ ئه‌شكه‌وته‌كه‌یان ده‌رچوون و پاشانیش گه‌ڕانه‌وه‌؟ ئایا به‌ڵگه‌ت چیه‌ له‌ مەحكه‌می كتێب له‌سه‌ر ده‌رچوونیان له‌دوای به‌سه‌ربردنی ماوه‌ی مانه‌وه‌ی یه‌كه‌م و گه‌ڕانه‌وه‌یان بۆ ئه‌شكه‌وته‌كه‌یان بۆ به‌سه‌ربردنی ماوه‌ی مانه‌وه‌كه‌ی دووه‌م؟
و1 هه‌رچی به‌ڵگه‌ی ئاشكرایه‌ له‌ مەحكه‌می كتێبی قورئان له‌سه‌ر ده‌رچوونیان له‌ ئه‌شكه‌وته‌كه‌یان له‌دوای به‌سه‌ربردنی ماوه‌ی مانه‌وه‌ی یه‌كه‌م له‌ خه‌وه‌كه‌ی یه‌كه‌میان ئه‌وا ئه‌مه‌ له‌وه‌دا ده‌بینن کە اللە ی پایەبەرز ده‌فه‌رموێت: {وَلَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلاثَ مِائَةٍ سِنِينَ}.

جا له‌م ئایه‌ته‌دا ئه‌مه‌ ده‌رده‌هێنین کە ئه‌وان هه‌موویان له‌ ئه‌شكه‌وته‌كه‌یان ده‌رچوون له‌دوای تێپه‌ڕبوونی ماوه‌ی مانه‌وه‌ی یه‌كه‌م. هه‌ر له‌به‌رئه‌مه‌ش اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی: {وَلَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلاثَ مِائَةٍ سِنِينَ}.

به‌و مانایه‌ی ئه‌وان ده‌رچوون لێی له‌دوای تێپه‌ڕبوونی سێ سه‌د ساڵی مانگی (قەمەری).

پـــــ 2 ـ ئایا له‌دوای ئه‌وه‌ی اللە ئه‌وانی گه‌ڕانده‌وه‌ له‌دوای به‌سه‌ربردنی ماوه‌ی مانه‌وه‌ی یه‌كه‌م، ئایا پرسیاریان له‌ هیچ كه‌سێكی خه‌ڵكی جیهان كرد تا ده‌رباره‌ی چیڕۆک و به‌سه‌رهاته‌كه‌یان هه‌واڵیان پێبدەن؟ وه‌ڵامه‌كه‌ی له‌ مەحكه‌می كتێبدا ده‌بینن به‌وه‌ی حیكمه‌ت له‌ گه‌ڕانه‌وه‌كه‌یان بریتی بوو له‌ پرسیاركردن له‌ نێوان خۆیان، وه‌ پرسیاریشیان له‌ هیچ كه‌سێكی خه‌ڵكی جیهان نه‌كرد ئه‌مه‌ش تا اللە نهێنیه‌كه‌یان ئاشکرا نه‌كات تا ئه‌و كاته‌ی كات و قه‌ده‌ری دیاریكراو دێت له‌ دێڕە نوسراوەکانی كتێبەکەی اللە. هه‌ر له‌به‌ر ئه‌مەش اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی: {كَذَلِكَ بَعَثْنَاهُمْ لِيَتَسَاءَلُوا بَيْنَهُمْ} صدق الله العظيم [الكهف:19].

جا بۆتان ڕوونده‌بێته‌وه‌ بەوەی اللە لە خەوەکە بەئاگای هێنانەوە بۆ ئه‌وه‌ی هه‌ندێكیان قسه‌ له‌گه‌ڵ هه‌ندێكیان بكه‌ن، جا له‌گه‌ڵ هیچ كه‌سێكی تر له‌دوای بە ئاگا هاتنەوەکەیان له‌ ماوه‌ی مانه‌وه‌ی یه‌كه‌مدا قسه‌یان نه‌كرد، بۆیەش اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی: { كَذَلِكَ بَعَثْنَاهُمْ لِيَتَسَاءَلُوا بَيْنَهُمْ قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ كَمْ لَبِثْتُمْ قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ قَالُوا رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَابْعَثُوا أَحَدَكُم بِوَرِقِكُمْ هَذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنظُرْ أَيُّهَا أَزْكَى طَعَامًا فَلْيَأْتِكُم بِرِزْقٍ مِّنْهُ وَلْيَتَلَطَّفْ وَلا يُشْعِرَنَّ بِكُمْ أَحَدًا إِنَّهُمْ إِن يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ يَرْجُمُوكُمْ أَوْ يُعِيدُوكُمْ فِي مِلَّتِهِمْ وَلَن تُفْلِحُوا إِذًا أَبَدًا} صدق الله العظيم [الكهف:19].

پـــــ 3 ـ جا ئه‌م پیاوه‌ی ده‌رچوو له‌ ئه‌شكه‌وته‌كه‌ ئایا چوو بۆ شاره‌كه‌و خواردنی بۆ ئاماده‌كردن؟
و3 به‌ڵكو له‌ ده‌رگای ئه‌شكه‌وته‌دا گه‌ڕایه‌وه‌ له‌به‌ر ئه‌وه‌ی اللە شارو ئاوه‌دانی گه‌له‌كه‌ی نغرۆكردبوو له‌دوای ئه‌وان، له‌به‌رئه‌مه‌ش كاتێک پیاوه‌كه‌ له‌ ده‌رگای ئه‌شكه‌وته‌كه‌ ده‌رچوو شاره‌كه‌ی نه‌بینی نه‌ هیچ ڕۆشناییه‌كیش، له‌كاتێكدا كاته‌كه‌ شه‌و بوو به‌ڵام هیچ شتێكی نه‌بینی جگه‌ له‌ تاریكاییه‌كی كش و مات و بێده‌نگ نه‌بێت له‌ بێده‌نگی شه‌و، ته‌نانه‌ت تروسكاییه‌كیش له‌ ڕۆشنایی له‌ ماڵه‌كانی یه‌كێک له‌م ئاوه‌دانیه‌ گه‌وره‌یه‌، به‌ڵكو ته‌نها تاریكاییه‌كی كش و مات و بێده‌نگ. جا له‌پاش ئه‌مه‌ بانگی هاوه‌ڵه‌كانی كرد تا ئه‌م شته‌ ببینن، له‌پاش ئه‌مه‌ ئه‌وانیش هه‌موویان ده‌رچوون بۆ لای ده‌رگای ئه‌شكه‌وته‌كه‌ جا به‌ ئاگاداریه‌وه‌ گوێیان گرت به‌ڵكو گوێیان له‌ حه‌په‌ حه‌پی سه‌گه‌كان بێت یان زه‌ڕه‌ی گوێدرێژه‌كان یان ده‌نگی ئاژه‌ڵه‌كان یان بانگی كه‌ڵه‌شێره‌كان تا به‌رچاوڕوونیان بكه‌ن له‌سه‌ر هه‌بوون و مانه‌وه‌ی گه‌له‌كه‌یان به‌ زیندوویی جا له‌وه‌یه‌ خه‌وتبن، به‌ڵام ئه‌وان هیچ شتێكیان گوێ لێنه‌بوو وەک ئه‌وه‌ی هه‌ر بڵێی هیچ ژیانێک بوونی نه‌بێت له‌ ده‌وروبه‌ریان، جا ئه‌مه‌ سه‌رنجی ئه‌وانی ڕاكێشا! له‌پاش ئه‌مه‌ بڕیاری گه‌ڕانه‌وه‌یاندا بۆ ئه‌شكه‌وته‌كه‌ تا بخه‌ون تا به‌یانی پاشان له‌ ده‌رگای ئه‌شكه‌وته‌كه‌ سه‌یر بكه‌ن لەدوای ئەوان چ شتێک ڕوویداوه‌ به‌سه‌ر گه‌له‌كه‌یاندا، جا ئه‌وان نه‌یانده‌زانی اللە ئاوه‌دانی گه‌له‌كه‌یانی به‌ر له‌ نۆ هه‌زار ساڵ نغرۆ کردووە، تا ئه‌وه‌بوو گه‌ڕانه‌وه‌ بۆ ئه‌شكه‌وته‌كه‌ بۆ ئه‌وه‌ی بخه‌ون تا به‌یانی لەپاش ئه‌مه‌ اللە قورسایی به‌سه‌ر گوێكانیاندا هێنا بۆ تێپه‌ڕكردنی ماوه‌ی مانه‌وه‌ی دووه‌م. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز: {وَازْدَادُوا تِسْعاً} صدق الله العظيم [الكهف:25].

وه‌ اللە ش ده‌كه‌م به‌ شاهێد به‌وه‌ی كاتی ماوه‌ی مانه‌وه‌ی یه‌كه‌م نۆ هه‌زار ساڵه‌ به‌ حسابی ڕۆژه‌كانی به‌شه‌ر، وه‌ بەوەی كاتی ماوه‌ی مانه‌وه‌ی دووه‌میش نۆ هه‌زار ساڵه‌ به‌ حسابی ڕۆژه‌كانی به‌شه‌ر، بێگومان ڕاستیش ده‌كه‌ین.

له‌وه‌یه‌ یه‌كێک له‌ پرسیاركاران بیه‌وێت بڵێت: "به‌ڕاستی ئه‌مه‌ شتێكی سه‌یره‌! ئایا چۆن ماوه‌ی مانه‌وه‌ی یه‌كه‌م كه‌ سێ سه‌د ساڵه‌، تۆ هاتوویت ده‌ڵێیت نۆ هه‌زار ساڵه‌ وه‌ به‌هه‌مان شێوه‌ ماوه‌ی مانه‌وه‌ی دووه‌م کە نۆ ساڵه‌ تۆ ده‌ڵێیت به‌هه‌مان شێوه‌ نۆ هه‌زار ساڵه‌؟ به‌ڕاستی ئه‌مه‌ شتێكی سه‌یره‌! جا نهێنیه‌كانی حسابم فێربكه‌ له‌ مەحكه‌می كتێب كه‌ بۆ ئه‌وانه‌یه‌ تێده‌گه‌ن له‌ خاوه‌ن ژیری و هۆشمه‌نده‌كان وه ‌فه‌تواكه‌شی بۆ پرسیاركاران ده‌رباره‌ی ماوه‌ی مانه‌وه‌ی یه‌كه‌م و دووه‌می هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت". جا له‌پاش ئه‌مه‌ ئیمام مه‌هدی ناصر محمد یه‌مانی وەڵامی ئه‌وانه‌ ده‌داته‌وه‌و ده‌ڵێم: حسابه‌كه‌ به‌ حسابی جوڵه‌ی سێ هه‌ساره‌یه‌ كه‌ یه‌كێكیان بریتیه‌ له‌ هه‌ساره‌ی ڕۆشن و دره‌وشاوه‌ (خۆر) ئه‌ویتریان هه‌ساره‌ی ڕوناک (مانگ) ئه‌وی تریان هه‌ساره‌ی زه‌وی به‌شه‌ر. له‌وه‌یه‌ پرسیاركاره‌كه‌ بیه‌وێت بڵێت: "جا ئایا له‌ كتێبدا حسابی مانگی و حسابی خۆری (شەمسی) هه‌یه‌؟". له‌پاش ئه‌مه‌ بۆ ئه‌م پرسیاركارانه‌ فه‌توا ده‌ده‌ین به‌ حه‌ق به‌وه‌ی حسابێكی خۆری (شه‌مسی) هه‌یه‌ به‌ گوێره‌ی جوڵه‌ی خۆر، وه‌ حسابێكی مانگیش هه‌یه‌ به‌ گوێره‌ی جوڵه‌ی مانگ. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز: {الشَّمْس وَالْقَمَر بِحُسْبَانٍ} صدق الله العظيم [الرحمن:5].

وه‌ مانگێكی خۆریش ده‌كاته‌ هه‌زار ڕۆژی مانگی له‌ ڕۆژه‌كانی خودی مانگ.

وه‌ ئه‌و پرسیاره‌ی ئاڕاسته‌ ده‌كرێت ئه‌وه‌یه‌: جا ئایا ڕۆژێكی مانگ ده‌كاته‌ چه‌ند به‌ حسابی ڕۆژه‌كانی به‌شه‌ر؟
وه‌ڵامه‌كه‌ی: ده‌كاته‌ سی ڕۆژی زه‌مینی به‌گوێره‌ی ڕۆژه‌كانی به‌شه‌ر، كه‌واته‌ مانگێكی خۆری (شه‌مسی) ده‌كاته‌ هه‌زار مانگ له‌ مانگه‌كانی به‌شه‌ر وه‌ تا مه‌سه‌له‌كه‌تان له‌سه‌ر ئاڵۆز نه‌كه‌ین بزانن یەک چركه‌ له‌ چركه‌كانی مانگ ده‌كاته‌ سی چركه‌ی زه‌مینی، وه‌ به‌هه‌مان شێوه‌ خوله‌كێک ده‌كاته‌ سی خوله‌كی زه‌مینی، وه‌ كاتژمێرێک ده‌كاته‌ سی كاتژمێری زه‌مینی، وه‌ ڕۆژێک ده‌كاته‌ سی ڕۆژی زه‌مینی، وه‌ مانگێكی ده‌كاته‌ سی مانگی زه‌مینی، ساڵێكی مانگیش بۆ خودی مانگ بێگومان ده‌كاته‌ سی ساڵی زه‌مینی. جا له‌پاش ئه‌مه‌ ئه‌م فه‌رمووده‌ی اللە ی پایەبەرز دەهێنین کە ده‌فه‌رموێت: {وَلَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلاثَ مِائَةٍ سِنِينَ} صدق الله العظيم.

جا مه‌به‌ستی ئه‌مه‌ به‌ حسابی ساڵی مانگیه‌ بۆ خودی مانگ به‌گوێره‌ی جوڵه‌ی مانگ و ڕۆژی مانگ.

وه‌ ئه‌و پرسیاره‌ی ئاڕاسته‌ ده‌كرێت ئه‌وه‌یه‌: جا چه‌ند ده‌كاته‌ سێ سه‌د ساڵی مانگی به‌ حسانی ساڵه‌كانی به‌شه‌ر؟ وه‌ڵامه‌كه‌ی: له‌به‌رئه‌وه‌ی ڕۆژێكی مانگی بۆ خودی مانگ ده‌كاته‌ سی ڕۆژی زه‌مینی و مانگێكیشی ده‌كاته‌ سی مانگ جا بێگومان یه‌ک ساڵی مانگی بۆ خودی مانگ ده‌كاته‌ سی ساڵی زه‌مینی، كه‌واته‌ هه‌ڵده‌ستین به‌ لێكدانی:
[ {سێ سه‌د ساڵ} x سی ] = نۆ هه‌زار ساڵ به‌ حسابی ساڵه‌كانی زه‌وی به‌هه‌مان حسابی ڕۆژه‌كانی به‌شه‌ر كه‌ نه‌ چركه‌یه‌كیشی زیاده‌ نه‌ چركه‌یه‌كیشی كه‌م.
[[{سێ سه‌د ساڵ } ـی مانگی ده‌كاته‌ 9000 هه‌زار ساڵ كه‌ نه‌ چركه‌یه‌كیشی زیاده‌ نه‌ چركه‌یه‌كیش كه‌م ]]

جا له‌پاش ئه‌مه‌ حسابی ماوه‌ی مانه‌وه‌كه‌ی دووه‌م دەهێنین بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز: {وَازْدَادُوا تِسْعاً} صدق الله العظيم [الكهف:25].

جا لەپاش ئه‌مه‌ ده‌گه‌ڕێینه‌وه‌ بۆ ئه‌وه‌ی اللە ی پایەبەرز ده‌فه‌رموێت: {الشَّمْس وَالْقَمَر بِحُسْبَانٍ} صدق الله العظيم [الرحمن:5].

جا ئه‌مه‌ مانای ئه‌وه‌یه‌ ماوه‌ی مانه‌وه‌ی دووه‌م به‌ حسابی خۆره‌ بۆ جوڵه‌ی خۆر، جا له‌به‌ر ئه‌وه‌ی مانگێكی خۆری (شه‌مسی) ده‌كاته‌ هه‌زار مانگ له‌ مەحكه‌می كتێب به‌گوێره‌ی ڕۆژه‌كانی به‌شه‌ر كه‌واته‌ یه‌ک ساڵی خۆری ده‌كاته‌ هه‌زار ساڵ له‌وه‌ی ئێوه‌ ده‌یژمێرن، جا له‌پاش ئه‌مه‌ به‌یانی حه‌ق و ڕاست و دروستی ئه‌وه‌ ده‌زانن كه‌ اللە ی پایەبەرز ده‌فه‌رموێت: {وَازْدَادُوا تِسْعاً} صدق الله العظيم.

به‌ واتای: نۆ ساڵی خۆری (شەمسی). وه‌ له‌به‌رئه‌وه‌ی یه‌ک ساڵی خۆریش ده‌كاته‌ هه‌زار ساڵ له‌ ساڵه‌كانی به‌شه‌ر كه‌واته‌ به‌یانی حه‌ق و ڕاست و دروست بۆ ئه‌وه‌ی اللە ی پایەبەرز ده‌فه‌رموێت‌: {وَازْدَادُوا تِسْعاً} صدق الله العظيم.

به‌ واتای: نۆ ساڵی خۆری، جا له‌به‌ر ئه‌وه‌ی مانگێكی خۆری ده‌كاته‌ هه‌زار مانگ له‌ مانگه‌كانی به‌شه‌ر كه‌واته‌ ساڵێكی خۆری ده‌كاته‌ هه‌زار ساڵ له‌وه‌ی ئێوه‌ ده‌یژمێرن. كه‌واته‌ به‌یانی حه‌ق و ڕاست و دروستی ئه‌وه‌ی اللە ی پایەبەرز ده‌فه‌رموێت: {وَازْدَادُوا تِسْعاً}، به‌و مانایه‌ی نۆ ساڵی خۆری، كه‌ ئه‌ویش ده‌كاته‌ نۆ هه‌زار ساڵ له‌وه‌ی ئێوه‌ ده‌یژمێرن، جا ماوه‌ی مانه‌وه‌ی یه‌كه‌م و ماوه‌ی مانه‌وه‌ی دووه‌م یه‌كسان ده‌بێت جا نه‌ چركه‌یه‌كیشی زیاد ده‌بێت نه‌ چركه‌یه‌كیشی كه‌م له‌به‌رئه‌وه‌ی حسابه‌كه‌ به‌ حسابی جوڵه‌ی یه‌ک هه‌ساره‌ نیه‌، به‌ڵكو مانگ و خۆرو زه‌وی له‌ حسابه‌كه‌دا به‌شدارن.

ئه‌نجامه‌كه‌ش كۆتایی پێهات به‌ حسابی ڕۆژه‌كانی به‌شه‌ر به‌وه‌ی:
ماوه‌ی مانه‌وه‌ی یه‌كه‌م نۆ هه‌زار ساڵه‌ له‌وه‌ی ئێوه‌ ده‌یژمێرن، وه‌ ماوه‌ی مانه‌وه‌ی دووه‌میش نۆ هه‌زار ساڵ له‌وه‌ی ئێوه‌ ده‌یژمێرن، بێگومان ڕاستیش ده‌كه‌ین ..


وە دروودو سڵاو لەسەر نێردراوو پێغەمبەرەکان سوپاس و ستایشیش بۆ اللە ی پەروەردگاری هەموو خەڵکی جیهان..
له‌وه‌یه‌ یه‌كێک له‌ پرسیاركاران بیه‌وێت بڵێت: "ئه‌ی ناصر محمد به‌ڕاستی تۆ زانایه‌كی فه‌له‌كی شاره‌زایت بۆ حسابی جوڵه‌ی هه‌ساره‌كان". جا له‌پاش ئه‌مه‌ ئیمام مه‌هدی وەڵامی ده‌ده‌اته‌وه‌و ده‌ڵێم: سوێند بە اللە ی گه‌وره‌ ده‌خۆم من بۆ ڕۆژێكیش له‌ ڕۆژان نه‌ زانای فه‌له‌كی بوومه‌ نه‌ زانای ئایینی؛ به‌ڵكو ئه‌مه‌ به‌یانی حه‌ق و ڕاست و دروستە بۆ قورئان! جا ئایا بیرناكه‌نه‌وه‌؟ وه‌ ئەگه‌ر بهاتبا زانایه‌كی فه‌له‌كی بوومایه‌ وه‌كو ده‌یڵێن ئه‌وا ده‌تاندی ڕاگه‌یاندنی من بۆ سه‌ره‌تای مانگی شه‌والی ساڵی 1433 وه‌ک ڕاگه‌یاندنی سه‌رجه‌م زانایانی فه‌له‌كی عه‌ره‌ب و عه‌جه‌م ده‌بوو؛ کە یەک دەنگ و کۆک بوون له‌سه‌ر سه‌ره‌تای شه‌وال بۆ ئه‌م ساڵه‌ 1433 ـی كۆچی به‌وه‌ی وتیان ناكرێت شه‌ممه‌ بێت به‌ڵكو یه‌كشه‌ممه‌یه‌، له‌به‌رئه‌وه‌ی به‌گوێره‌ی زانسته‌ فه‌له‌كیه‌كه‌یان مانگ به‌ر له‌ ئاوابوونی خۆری هه‌ینی 29 ی ڕه‌مه‌زانی 1433 ی كۆچی ئاواده‌بێت، به‌ڵام ڕاگه‌یاندنی مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراو ئه‌وه‌بوو جه‌ژنی ڕه‌مه‌زانی پیرۆز له‌ ڕۆژی شه‌ممه‌ دایه‌، له‌به‌ر ئه‌وه‌ی من شتانێک ده‌زانم له‌لایه‌ن اللە وە لەکاتێکدا سه‌رجه‌م زانایانی فه‌له‌كی عه‌ره‌ب و عه‌جه‌میش نایزانن. سوپاسیش بۆ اللە ی په‌روەردگاری هه‌موو خەڵکی جیهان له‌ ئایینده‌دا نیشانەکانی خۆیتان پێ نیشانده‌دات جا ده‌یانناسنه‌وه‌، جا په‌روه‌ردگارت بێئاگا نیه‌ له‌وه‌ی ئێوه‌ ده‌یكه‌ن.‌ ‌

براتان ئیمام مه‌هدی ناصر محمد یه‌مانی.
ــــــــــــــــــــ

اقتباس المشاركة 54513 من موضوع الفتوى للسائلين عنْ لَبْثِ أصحاب الكهف الأول والثاني بحساب ثلاثة كواكبٍ في الكتاب، ذكرى لأولي الألباب..

-1-
[ لمتابعة رابط المشـاركـــــــــة الأصليَّة للبيــــــــــــــان ]

https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=54507

الإمام ناصر محمد اليماني
16 - 09 - 1433 هـ
04 - 08 - 2012 مـ
08:55 صباحاً
ـــــــــــــــــــ

الفتوى للسائلين عنْ لَبْثِ أصحاب الكهف الأول والثاني بحساب ثلاثة كواكبٍ في الكتاب، ذكرى لأولي الألباب..

بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة أنبياء الله ورسله وآلهم الطيبين الطاهرين والتابعين الحق إلى يوم الدين، أمّا بعد..
ويا معشر السائلين عن لَبْثِ أصحاب الكهف الأول والثاني، حقيقٌ لا أقول على الله إلا الحقّ، وإليكم السؤال والجواب من محكم الكتاب ذكرى لأولي الألباب:

ســـ 1 - بما إنّ أصحاب الكهف لا يزالون في كهفهم في زمن بعث خاتم الأنبياء والمرسلين محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم بدليل قول الله تعالى: {وَتَحْسَبُهُمْ أَيْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ ۚ وَنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَذَاتَ الشِّمَالِ وَكَلْبُهُمْ بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ بِالْوَصِيدِ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا} صدق الله العظيم [الكهف:18].

والسؤال الذي يطرح نفسه: هل أصحاب الكهف بعد أن انقضى لبثهم الأول خرجوا من كهفهم ومن ثم عادوا؟ وما دليلك من محكم الكتاب على خروجهم بعد انقضاء لبثهم الأول وعودتهم إلى كهفهم لقضاء لبثهم الثاني؟
جـــ 1 - فأمّا البرهان المبين في محكم القرآن على خروجهم من كهفهم بعد انقضاء لبث نومتهم الأولى فتجدونه في قول الله تعالى: {وَلَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلاثَ مِائَةٍ سِنِينَ} صدق الله العظيم [الكهف:25]. ونستنبط من هذه الآية أنهم خرجوا جميعاً من كهفهم بعد انقضاء لبثهم الأول. ولذلك قال الله تعالى: {وَلَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلاثَ مِائَةٍ سِنِينَ}، بمعنى أنهم خرجوا منه بعد مُضي ثلاث مائة سنة قمريّة.

ســـ 2 - وهل بعد أن بعثهم الله بعد انقضاء لبثهم الأول، فهل سُئِلوا من أحدٍ من العالمين حتى يخبرونه بقصتهم؟ والجواب تجدونه في محكم الكتاب إن الحكمة من بعثهم هو للتساؤلٍ فيما بينهم، ولم يتساءلوا مع أحدٍ من العالمين حتى لا يكشف الله سرّهم إلى القدر المقدور في الكتاب المسطور. ولذلك قال الله تعالى: {كَذَلِكَ بَعَثْنَاهُمْ لِيَتَسَاءَلُوا بَيْنَهُمْ} صدق الله العظيم [الكهف:19].
ويتبين لكم أنّ الله بعثهم ليتكلموا مع بعضهم بعضاً، ولم يتكلموا من بعد بعثهم في اللبْثِ الأول مع أحدٍ، ولذلك قال الله تعالى:
{ كَذَلِكَ بَعَثْنَاهُمْ لِيَتَسَاءَلُوا بَيْنَهُمْ قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ كَمْ لَبِثْتُمْ قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ قَالُوا رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَابْعَثُوا أَحَدَكُم بِوَرِقِكُمْ هَذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنظُرْ أَيُّهَا أَزْكَى طَعَامًا فَلْيَأْتِكُم بِرِزْقٍ مِّنْهُ وَلْيَتَلَطَّفْ وَلا يُشْعِرَنَّ بِكُمْ أَحَدًا إِنَّهُمْ إِن يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ يَرْجُمُوكُمْ أَوْ يُعِيدُوكُمْ فِي مِلَّتِهِمْ وَلَن تُفْلِحُوا إِذًا أَبَدًا} صدق الله العظيم [الكهف:19].

ســـ 3 - فهل الرجل الذي خرج من الكهف ذهب إلى المدينة فأحضر لهم طعاماً؟
جـــ 3- بل عاد من باب الكهف كون الله خسف بمدينةِ قومِهم من بعدهم، ولذلك خرج الرجل إلى باب الكهف ولم يشاهد مدينةً ولا أضواءً، وكان الوقت ليلاً ولكنه لم يشاهد شيئًا غير ظلامٍ دامسٍ في سكون الليل، ولم يشاهد حتى قَبَسَ ضوءٍ في بيوت أحدٍ من القرية الكبيرة، بل ظلامٌ دامسٌ.
ومن ثم استدعى أصحابه لينظروا في الأمر، ومن ثم خرجوا جميعاً إلى باب الكهف فأَرهفوا السمع علّهم يسمعون نباح كلابٍ أو نهيق حميرٍ أو أصوات أنعامٍ أو صياح ديكٍ ليدلّهم على وجود قومهم أحياءٌ فلعلّهم نائمين، ولكنهم لم يسمعوا شيئًا وكأنه لا حياة حولهم، فأدهشهم الأمر! ومن ثم قرّروا العودة إلى الكهف ليناموا إلى الصباح ومن ثم ينظروا من باب الكهف ماذا حدث لقومهم من بعدهم، فهم لا يعلمون أنّ الله خسف بقرية قومهم قبل تسعة آلاف سنة، حتى إذا رجعوا إلى كهفهم ليناموا إلى الصباح ومن ثم ضرب الله على آذانهم لقضاء لبثهم الثاني تسع سنوات. ولا يزالون حتى الساعة الآن في منامهم لقضاء لبثهم الثاني. تصديقاً لقول الله تعالى:
{وَازْدَادُوا تِسْعاً} صدق الله العظيم [الكهف:25].

وأشهد لله أنَّ زمن لبثهم الأول تسعة آلاف سنة بحساب أيام البشر، وإنّ زمن لبثهم الثاني تسعة آلاف سنة بحساب أيام البشر، وإنا لصادقون .

ولربما يودُّ أحد السائلين أن يقول: "إن هذا لشيء عُجاب! فكيف لبثُهم الأول ثلاث مائة سنة، فتقول تسعة آلاف سنة! وكذلك لبثهم الثاني تسع سنوات وتقول كذلك تسعة آلاف سنة؟ إن هذا لشيء عجاب! فعلّمني من أسرار الحساب في محكم الكتاب ذكرى لأولي الألباب وفتوى للسائلين عن لبث أصحاب الكهف الأول والثاني". ومن ثم يردُّ عليهم الإمام المهدي ناصر محمد اليماني وأقول: إنّ الحساب سوف يكون بحساب حركة ثلاثة كواكبٍ أحدهم كوكب مضيءٌ وكوكب منيرٌ وكوكب أرض البشر. ولربما يودُّ السائل أن يقول: "وهل يوجد في الكتاب حساب قمريٌّ وحساب شمسيٌّ؟" . ومن ثم نُفتي السائلين بالحق أنه يوجد حساب شمسيٌّ بحركة الشمس، وحساب قمريٌّ بحركة القمر. تصديقاً لقول الله تعالى:
{الشَّمْس وَالْقَمَر بِحُسْبَانٍ} صدق الله العظيم [الرحمن:5].

وشهر الشمس يعدل ألف يوم قمريٍّ من أيام ذات القمر .


والسؤال الذي يطرح نفسه: فكم يعدل يوم القمر بحسب أيام البشر؟
والجواب: ثلاثون يوماً أرضيّاً بحسب أيام البشر، إذاً الشهر الشمسي يعدل ألف شهرٍ من أشهر البشر.

وحتى لا تُعَقَدُ عليكم المسألة فاعلموا أنّ الثانية الواحدة من ثواني القمر تعدل ثلاثين ثانية أرضية، وكذلك الدقيقة تعدل ثلاثين دقيقة أرضيّة، والساعة تعدل ثلاثين ساعة أرضيّة، واليوم يعدل ثلاثين يوماً أرضيّاً، والشهر يعدل ثلاثين شهراً أرضيّاً، والسنة القمرية لذات القمر حتماً سوف تعدل ثلاثين سنة أرضيّة. ومن ثم نأتي لقول الله تعالى:
{وَلَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلاثَ مِائَةٍ سِنِينَ} صدق الله العظيم، ويقصد بحساب السّنة القمريّة لذات القمر وبحركة القمر ويوم القمر.

والسؤال الذي يطرح نفسه،:فكم تعدل ثلاث مائة سنين قمريّة بحساب سنين البشر؟ والجواب: فبما أنّ اليوم القمري لذات القمر يعدل ثلاثين يوماً أرضياً والشهر ثلاثين شهراً فحتماً السَّنة القمريّة الواحدة لذات القمر تعدل ثلاثين سنة أرضيةً، إذاً نقوم بضرب:
[ {ثَلاثَ مِائَةٍ سِنِينَ} x ثلاثون ] = تسعة آلاف سنة بحساب السنين الأرضيّة بنفس حساب أيام البشر لا تزيد ثانية واحدةً ولا تنقص ثانية واحدة.
[[
{ثَلاثَ مِائَةٍ سِنِينَ} قمرية تعدل 9000 ألف سنة لا تزيد ثانية ولا تنقص ثانية ]]

ومن ثم نأتي لحساب لبثهم الثاني تصديقاً لقول الله تعالى:
{وَازْدَادُوا تِسْعاً} صدق الله العظيم [الكهف:25].

ومن ثمّ نعود لقول الله تعالى:
{الشَّمْس وَالْقَمَر بِحُسْبَانٍ} صدق الله العظيم [الرحمن:5]. فهذا يعني أنّ لبثهم الثاني هو بالحساب الشمس لحركة الشمس، وبما أنّ الشهر الشمسي يعدل ألف شهرٍ في محكم الكتاب حسب أيام البشر إذاً السَّنة الشمسيّة الواحدة تعدل ألف سنة مما تعدون، ومن ثم نعلَم البيان الحق لقول الله تعالى {وَازْدَادُوا تِسْعاً} صدق الله العظيم، أي: تسع سنوات شمسيّة. وبما أنّ السّنة الشمسيّة الواحدة تعدل ألف سنةٍ من سنين البشر البيان الحقّ لقول الله تعالى: {وَازْدَادُوا تِسْعاً} أي: تسع سنوات شمسية، وبما أن الشهر الشمسي يعدل ألف شهر من أشهر البشر إذاً السّنة الشمسيّة تعدل ألف سنة مما تَعُدّون.
إذا البيان الحقّ لقول الله تعالى:
{وَازْدَادُوا تِسْعاً} أي تسع سنين شمسيّة، وهي تعدل تسعة آلاف سنة مما تعدون، وتساوى لَبْثَهم الأول ولبثهم الثاني، فلم تَزِد ثانية أو تنقص ثانية واحدة برغم إنّ الحساب لم يكن بحساب حركة كوكبٍ واحدٍ، بل اشترك فيها حساب حركة القمر والشمس والأرض.

وانتهت النتيجة بحساب أيام البشر :
لبثهم الأول تسعة آلاف سنة مما تعدّون، ولبثهم الثاني تسعة آلاف سنة مما تعدّون، وإنا لصادقون ..


وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله رب العالمين..
ولربّما يودّ أن يقول أحد السائلين: "يا ناصر محمد إنك عالِمٌ فلكيٌّ عليمٌ بحساب حركة الكوكب" . ومن ثم يردّ عليه الإمام المهدي وأقول: أقسم بالله العظيم ما كنت يوماً عالِماً فلكياً ولا عالِمَ دينٍ؛ ولكنه البيان الحقّ للقرآن! أفلا تتفكرون؟ ولو كنت عالماً فلكيّاً كما تزعمون لوجدتم إعلاني لغرّة شهر شوال لعام 1433 كمثل إعلان كافة علماء الفلك العرب والعجم؛ متفقين أنّ غرّة شوال لهذا العام 1433 لا تنبغي أن تكون السبت بل الأحد، كونهم حسب علمهم الفلكيّ أنّ القمر يغرب قبل غروب شمس الجمعة 29 رمضان 1433 للهجرة، ولكنّ إعلان المهدي المنتظر إنّ عيد الفطر المبارك يوافق يوم السبت، كوني أعلم من الله ما لا يعلمه كافة علماء الفلك العرب والعجم. والحمد لله رب العالمين سيريكم آياته فتعرفونها، وما ربك بغافل عمّا تعملون.

أخوكم الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.
ــــــــــــــــــــ

اضغط هنا لقراءة البيان المقتبس..