[ لمتابعة رابط المشاركــة الأصليّة للبيــــان ]
الإمام ناصر محمد اليماني

04 - ذو القعدة - 1435 هـ
30 - 08 - 2014 مـ
۸-شهریور-۱۳۹۳ه.ش.

05:05 مسـاءً
( بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
ـــــــــــــــــــ

یادآوری امام مهدی ناصر محمد به تمام مسلمانان درباره نعیم اعظم...

بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة الأنبياء والمرسلين وآلهم الطيبين وأنصارهم المؤمنين من أولهم إلى خاتمهم محمد رسول الله يا أيها الذين آمنوا صلوا عليه وسلموا تسليماً، أمّا بعد..
خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا يَنبَغِي لِلرَّحْمَـٰنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا ﴿٩٢﴾إِن كُلُّ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَـٰنِ عَبْدًا ﴿٩٣﴾لَّقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا ﴿٩٤﴾وَكُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا ﴿٩٥﴾}صدق الله العظيم [مريم].
از این آیات، حقیقت بندگی را استنباط می‌کنیم. بندگی شامل تمام گونه‌ها وجنس‌هاست مؤنث و مذکر و جن و انس؛ همگی بندگان پروردگارشان هستند. به این معنی که خداوند آنها را آفریده است تا بنده او باشند و رضوان او را عبادت کنند و هدف نهایی خود را در این قرار دهند که راضی نشوند تا او راضی گردد. اما آیا این هدفی که در نفس خداوند به دنبال آن هستند هدفی جبری است یا اختیاری؟ می‌گوییم: اینکه هدف خلقت آنها چیست؛ خداوند آن را درآیات محکم کتاب خود برای بندگانش روشن نموده و می‌فرماید:
{وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (۵۶)}صدق الله العظيم [الذاريات].
اما خداوند دارای عزت و کبریاست و به شما فرمان نمی‌دهد تا رضوان نفس او را به عنوان هدف خود برگزیده و آنرا عبادت کنید؛ بلکه بهشت را برای شکرگذاران و پویندگان راه رضوان خود و آتش را برای کافران و پیروان خشم خود مقرر داشته است. این از عظمت عزت نفس و کبریاء خداوند است که بین بنده و رب المعبود عقد داد و ستد قرار داده است و اجازه داده است بین پروردگار معبود با بنده خرید و فروش انجام شود؛ او از آنها جان و مالشان را در برابر بهشت می‌خرد و این قراردادی است که در تورات و انجیل و قرآن عظیم و تمام کتب آسمانی وجود دارد. تصدیق فرموده خداوند تعالی است:

{إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ ۚ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ ۖ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ ۚ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ ۚ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ ۚ وَذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ(۱۱۱)}صدق الله العظيم [التوبة].
برای همین فرشتگان مقرب درگاه خداوند به آنها بشارت داده و می‌گویند:
{إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (۳۰)} صدق الله العظيم [فصلت].
تمام صالحان و شهدای راه خداوند ازاین بشارت مسرور بوده و به آنچه که خداوند به آنها عطا نموده خشنودند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (۱۷۰)} صدق الله العظيم [آل عمران].
و سخنشان جز این نیست که می‌گویند:
{إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (۶۰) لِمِثْلِ هَذَا فَلْيَعْمَلْ الْعَامِلُونَ (۶۱)}صدق الله العظيم [الصافات].
جز پاک‌ترین انسان‌ها و بهترین اهالی عالم (عالمیان )؛ انصار تواب و متطهر مهدی منتظر در عصر "گفتگو پیش از ظهور" که قسم به خداوند عظیم؛ به پروردگار آسمان‌ها وزمین و آنچه بین آنهاست و قسم به پروردگارعرش عظیم که اینان به ملکوت بهشت وجنت پروردگارشان راضی نخواهند شد. آن جنت هر چه که باشد از پایین‌ترین مکان آن تا بالاترین غرفه‌اش که گل سرسبد بهشت و مقام عالی و درجه وسیله است راضیشان نخواهد کرد؛ علی رغم اینکه خداوند از آنها راضی است و می‌خواهد به وعده خود وفا کرده و آنها را راضی نماید و آنچه که می‌خواهند و در نفسشان است برایشان محقق سازد. پس زمانی که فرشتگان مقرب دربرابرشان قرار می‌گیرند؛ به آنها بشارتی را می‌دهند که به دیگر صالحان داده‌اند و می‌گویند:
{أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (۳۰)}صدق الله العظيم [فصلت].
اما فرشتگان می‌بینند هربارکه بشارت بهشت نعیم را به این جمع گرامی (وفد المکرمین) می‌دهند؛ چهره آنها غمگین می‌شود لذا به آنها می‌گویند:
{أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (۳۰)}صدق الله العظيم [فصلت].
اما آنان از این بشارت رو برگردانده و خود را از فرشتگان کنار می‌کشند. فرشتگان دوباره دربرابرشان قرار می‌گیرند و به آنها بشارت می‌دهند ولی این گروه به سمت دیگر می‌چرخند.سپس فرشتگان سعی می‌کنند با دست‌هایشان آنها را به سمت بهشت بکشانند تا باورشان شود که از اهالی جنت نعیم هستند. اما با وجود قدرت زیاد فرشته وعلی رغم اینکه هر یک از فرشتگان می‌توانند کوه بزرگی را از جای خود جابجا کنند، اما قادر نیستند هیچ یک از آنها را ذره‌ای از جایشان تکان دهند! فرشتگان از قدرت پایداری آنها که همانند پایداری قلب آنها در تحقق نعیم اعظم است؛ دچار دهشت می‌شوند. خداوند در روز قیامت وزن بزرگی به آنان می‌بخشد و فرشتگان اگر همگی هم جمع شوند؛ قادر نیستند یکی از آنها را هم از جایش تکان دهند. پس می‌گویند: ای خداوند عالمیان فرمان با توست..
سپس خداوند فرمان می‌دهد برای تک تک افراد این گروه منبرهایی از نور تابان آورده شود و فرشتگان در پیش پای هر یک از این افراد منبری قرار می‌دهند. سپس هریک از آنان از منبری که فرشتگان دربرابرش قرار داده‌اند بالا می‌روند. سپس این منابر به قدرت خداوند بالا رفته و به نزدیکی عرش رحمن رسیده و درحضور خداوند رحمان جمع می‌گردند.تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَـٰنِ وَفْدًا ﴿٨٥﴾}صدق الله العظيم [مريم].
این منابر؛ میهمانان گرامی الرحمن را در جلوی چشم خلایق بر بالای سر آنها بالا می‌برند، نه برای حساب! بلکه اینان جمعی مکرم در نزد پروردگارشان هستند و شفاعت نمی‌کنند مگر کسی که خداوند به او اجازه داده باشد تا در باب تحقق شفاعت سخن بگوید.
ای بندگان خداوند؛ به پروردگاری که جز او آفریننده‌ای نیست قسم هیچ بنده‌ای حق ندارد در پیشگاه خداوند ارحم الراحمن شفاعت کند و همانا که خداوند به بندگان مکرمی که بخواهد، اجازه تحقق شفاعت در نفس خود را می‌دهد و رحمت او در برابر عذابش شفاعتشان را خواهد کرد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا}صدق الله العظيم [الزمر؛۴۴]
به راستی که این رحمت خداوند است که در برابر عذابش؛ شفاعت بندگان گمراهش را می‌کند و اینجاست که اتفاق خارق العاده‌ای می‌افتد! آنها که با شفاعت خداوند نجات پیدا کرده‌اند به جمع مکرمین می‌گویند: پروردگارتان چه گفت؟ می‌گویند: حق را و اوست بلندمقام و بلند مرتبه و"نعیم اعظم " نعیمی که بزرگ‌تر از جنت النعیم است تحقق پیدا می‌کند.تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ(۲۳)}صدق الله العظيم [سبأ].
می‌بینید؟ شفاعت از جانب پروردگار عالمیان می‌آید و رحمت او دربرابر عذابش شفاعت بندگان گمراه را می‌کند. و برای همین است که به جمع مکرمین گفته می‌شود:

{مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ}
و تمام این جمع مکرم با یک زبان جواب می دهند:
{قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ (۲۳)} صدق الله العظيم.
ای بندگان خداوند؛ به خداوند قسم این گروه در بین همین امتی هستند که خداوند امام مهدی منتظر را از میانشان برانگیخته است. ای بندگان خدا؛ به خداوند بزرگ قسم آنها همان قومی هستند که محبوب خداوندند و محب او(يحبّهم الله ويحبونه) و به خداوند بزرگ قسم آنها راضی نخواهند شد مگر پروردگارشان راضی شده و در نفس خود محزون و متحسر نباشد. آنها خود بر این امر شهادت می‌دهند. من چه می‌دانم که درنفس آنها چه می‌گذرد! اما خداوند از طریق رسولش مرا از وجود آنان در این امت آگاه نموده است و آنها خود شاهدند. می‌دانید چرا تا رضوان پروردگارشان محقق نشود؛ راضی نمی‌شوند ؟ این ناشی از محبت بسیار شدید آنها به پروردگارشان است و برای همین راضی نمی‌شوند تا او راضی شود.
تکرار کرده و تذکر می‌دهیم که ما اقرار می‌کنیم که حب انبیاء و انصارشان نسبت به خداوند بسیار بزرگ بوده است ولی به راستی که خداوند با برانگیختن بنده نعیم اعظم امام مهدی ناصر محمد یمانی بر این امت منت گذارده است او به آنها آموخته که خداوند غضب می‌کند و یا راضی می‌شود و به همین ترتب مسرور و محزون می‌گردد و به آنها آموخته است که پروردگارشان برای بندگانی که بعد از هلاکت از رفتار و کوتاهی خود در پیشگاه او متحسر هستند؛ حسرت خورده و برایشان محزون است و علت این حسرت خداوند وجود صفت رحمت عظیم در نفس اوست و چه کسی راستگوتر از خداوند است؟ آنها باید نتیجه کار خود را ببینند تا از خداوند خواستار رحمتی شوند که او برخود فرض نموده است.
به هرصورت، می‌بینم برخی از افراد مردد با انصار مجادله کرده و می‌گویند: "مگر مسیح عیسی بن مریم نگفته است که او از آنچه که در نفس خداوند است خبر ندارد:

{تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ}؟"
سپس می‌گویند: "پس چگونه ناصر محمد دانسته است خداوند در نفس خود حزین و متحسر است؟" امام ناصر محمد یمانی در برابر این افراد مردد حجت حق آورده و می‌گوید: امام مهدی ناصر محمد یمانی نیز از نفس خداوند سبحان خبرنداشت در حالی که خداوند از نفس من باخبر است؛ به راستی که این خود خداوند است که به شما خبرداده است که نسبت به بندگان گمراهی که رسولان پروردگارشان را تکذیب کرده و بعد از هلاکتشان از کوتاهی که در نزد خدا کرده بودند حسرت می‌خورند؛ متحسر و حزین است. هر یک از آنان می‌گوید:
{يَا حَسْرَتَى عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ(۵۶)}صدق الله العظيم [الزمر].
سپس خداوند به شما خبر می‌دهد که بعد از تحسر آنها نسبت به خودشان؛ خداوند در نفسش برای آنها متحسر می‌گردد.تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (۲۹)يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (۳۰)أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ (۳۱) وَإِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ (۳۲)}صدق الله العظيم [يس].

این مردم را چه می‌شود که حرف را نمی‌فهمند و به راه راست هدایت نمی‌شوند...و صبر می‌کنیم صبری جمیل.
وسلامٌ على المرسلين والحمد لله ربّ العالمين..
أخوكم الإمام المهدي ناصر محمد اليماني
.

اقتباس المشاركة 157294 من موضوع تذكير بالنعيم الأعظم من الإمام المهدي ناصر محمد إلى عموم المسلمين..

[ لمتابعة رابط المشاركــة الأصليّة للبيــــان ]
https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=157277

الإمام ناصر محمد اليماني

04 - ذو القعدة - 1435 هـ
30 - 08 - 2014 مـ
05:05 مسـاءً
( بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
ـــــــــــــــــــ


تذكير بالنعيم الأعظم من الإمام المهديّ ناصر محمد إلى عموم المسلمين ..

بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة الأنبياء والمرسلين وآلهم الطّيّبين وأنصارهم المؤمنين من أولهم إلى خاتمهم محمد رسول الله يا أيها الذين آمنوا صلوا عليه وسلموا تسليماً، أمّا بعد..

قال الله تعالى: {وَمَا يَنبَغِي لِلرَّحْمَٰنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا ‎﴿٩٢﴾‏ إِن كُلُّ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَٰنِ عَبْدًا ‎﴿٩٣﴾‏ لَّقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا ‎﴿٩٤﴾‏ وَكُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا ‎﴿٩٥﴾‏} صدق الله العظيم [مريم].

ومن خلال ذلك نستنبط حقيقة العبودية أنّه يطلق على الذكر والأنثى في الجنّ والإنس ومن كل جنسٍ فجميعهم عبيدٌ لربِّهم، بمعنى أنّه خلقهم ليكونوا له عبيداً فيعبدون رضوانه فيجعلونه غايةً في أنفسهم أن لا يرضوا حتى يرضى. ولكن هل تلك الغاية لهم في نفس ربّهم هي غايةٌ جبريّةٌ أم إختياريّة؟ وأقول بالنسبة للهدف مِنْ خلقهم فقد بيّنه الله لعباده في محكم كتابه في قول الله تعالى: {وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (56)} صدق الله العظيم [الذاريات].

ولكنّ الله له عزةٌ وكبرياءٌ فلم يأمركم أن تعبدوا رضوان نفسه غايةً؛ بل جعل الجنّة لمن شكر واتّبع رضوان ربّه والنار لمن كفر واتّبع ما يُسخط ربَّه، ومن عظيم عزَّة الله في نفسه وكبريائه أنه عَقَدَ صفقةً تجاريّةً بين العبيد والربّ المعبود، فأقام بيعاً وشراءً بين الربّ المعبود والعبيد، فاشترى منهم أنفسهم وأموالهم بأنّ لهم الجنّة، وتلك الصفقة في التوراة والإنجيل والقرآن العظيم وفي كل الكتب السماويّة. تصديقاً لقول الله تعالى: {إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ ۚ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ ۖ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ ۚ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ ۚ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ ۚ وَذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ} صدق الله العظيم [التوبة:111].

ولذلك بشَّرهم ملائكة الرحمن المقرّبين وقالوا: {إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (30)} صدق الله العظيم [فصلت].

فيستبشر بتلك البشرى كافةُ الصالحين والشهداء في سبيل الله فيكونون فرحين بما آتاهم الله من فضل جنته. تصديقاً لقول الله تعالى: {فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (170)} صدق الله العظيم [آل عمران].

وما كان قولهم إلا أن قالوا: {إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ‎﴿٦٠﴾‏ لِمِثْلِ هَٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ ‎﴿٦١﴾‏} صدق الله العظيم [الصافات].

إلا صفوة البشريّة وخير البريّة التّوّابين المتطهّرين أنصارَ المهديّ المنتظَر في عصر الحوار من قبل الظهور فأقسم بالله العظيم ربّ السماوات والأرض وما بينهما وربّ العرش العظيم أنّهم لن يرضوا بملكوت نعيم جنات ربّهم من أدناها إلى أعلاها طيرمانة الجنة الوسيلة الدرجة العالية الرفيعة برغم أنّ الله رضي عنهم وأراد أن يفيَهم بما وعدهم فيرضيهم بما في أنفسهم فيحقِّق لهم ما في أنفسهم، فإذا الملائكة المقربون يبشِّرونهم من بين أيديهم فيقولون لهم: {أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (30)} صدق الله العظيم [فصلت].

كما يبشِّرون غيرهم من الصالحين ولكنّ هؤلاء الوفد المكرمين كلَّما بشَّرتهم الملائكة بجنّات النعيم لكونهم يرون حزناً على وجوههم فيقولون لهم: {أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (30)} صدق الله العظيم، ولكنّهم يُعرضون عن البشرى ونأوا بجانبهم عن الملائكة فواجهوهم مرةً أخرى من بين أيديهم، فيُلقون لهم بالبشرى ثم يُعرضون عنهم إلى جهةٍ أخرى، ثم تُحاول الملائكة أن يجرّوهم بأيديهم إلى الجنّة ليصدقوا أنّهم من أصحاب جنات النعيم، فإذا الملك برغم قوّته الجبّارة وبرغم أنّ أحدَ الملائكة يستطيع أن ينزع جبلاً عظيماً من مكانه، فإذا المَلَكُ لا يستطيع أن يزحزح أحدهم من مكانه شيئاً! فأدهشت الملائكة عظيم قوة ثبات هؤلاء القوم كثبات قلوبهم على تحقيق النّعيم الأعظم. وأقام الله لهم يوم القيامة وزناً عظيماً فأدهشت الملائكة فلم يستطيعوا أن يُزحزحوا أحداَ من هؤلاء القوم من مكانه ولو اجتمعوا له فقالوا: الأمر لك يا إله العالمين.

فمن ثم يأمرهم الله أن يُحضِروا لكلٍّ من هؤلاء القوم منبراً من نورٍ يضيء فيضعه المَلَك بين يدي كلِّ واحدٍ من هؤلاء القوم أمام قدميه، ثم يصعد كلُّ واحدٍ على المنبر الذي وضعه المَلَك بين يديه، ثم ترتفع المنابر بقدرة الله متجهةً صوب عرش الرحمن، فيتمُّ حشرهم إلى الرحمن. تصديقاً لقول الله تعالى: {يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَـٰنِ وَفْدًا ﴿٨٥﴾} صدق الله العظيم [مريم].

فترتفع المنابر بوفد الرحمن على رؤوس الخلائق وهم ينظرون، وليس للحساب! بل وفدٌ مكرمون عند ربّهم لا يشفعون إلا لمن ارتضى له بالخطاب في تحقيق الشّفاعة.

ويا عباد الله، والله الذي لا إله غيره لا يحقّ لأيّ عبدٍ الشفاعة بين يدي الله أرحم الراحمين، وإنّما يأذن الله لمن يشاء من عباده المُكرّمين بتحقيق الشفاعة في نفس الله، فتشفع لهم رحمته من عذابه. تصديقاً لقول الله تعالى: {قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا} صدق الله العظيم [الزمر:44].

وإنّما تشفع رحمته لعباده الضّالّين من عذابه، وهنا المفاجأة الكبرى! فيقول الذين أنقذهم الله بتحقيق الشفاعة للوفد المكرمين: ماذا قال ربكم؟ فقالوا: الحقّ، وهو العلي الكبير. وتحقّق النعيم الأعظم من جنات النعيم. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ (23)} صدق الله العظيم [سبأ].

ألا ترون الشفاعة جاءت من ربّ العالمين فشفعت للضالين من عباده رحمتُه من عذابه؟ ولذلك قالوا للوفد المكرمين: {مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ}؟ فردَّ عليهم كافةُ الوفد المكرمين وبلسانٍ واحدٍ: {قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ (23)} صدق الله العظيم.

ويا عباد الله، أقسم بالله العظيم أنّ هؤلاء القوم في هذه الأمّة التي هي الأمّة التي يبعث فيها الله الإمام المهديّ ناصر محمد. ويا عباد الله، أقسم بالله العظيم أنّهم هم القوم الذين يحبّهم الله ويحبونه. وأقسم بالله العظيم أنّهم لن يرضوا حتى يكون ربّهم راضياً في نفسه لا مُتحسِّراً ولا حزيناً فهم على ذلك من الشاهدين، فما يُدريني بما في أنفسهم! ولكنّ ربّي علّمني بهم عن طريق رسوله أنّهم في هذه الأمّة فهم على ذلك من الشاهدين. وهل تدرون ما سبب عدم رضوانهم حتى يتحقق رضوان نفس ربّهم؟ ألا وإنّ السبب هو من عظيم حبّهم لربّهم ولذلك لن يرضوا حتى يرضى.

وأكرر وأذكّر أننا نُقِرُّ ونؤكد عظيم حبِّ الأنبياء وأنصارهم لربّهم، وإنما مَنَّ الله على هذه الأمّة ببعث الإمام المهديّ (عبد النّعيم الأعظم) ناصر محمد اليماني فعلّمهم أنّ ربّهم بما أنّه يغضب ويرضى فكذلك يفرح ويحزن، وعلّمهم أنّ ربّهم متحسرٌ وحزينٌ على عباده الذين صاروا من بعد أن أهلكهم الله متحسرين على ما فرَّطوا في جنب ربِّهم. وسبب حسرة الله في نفسه هو بسبب صفة عظيم الرحمة في نفس الله، ولكن من أصدق من الله قيلاً؟ فلا بدّ أن يذوقوا وبال أمرهم حتى يسألوا ربّهم رحمته التي كتب على نفسه.

وعلى كل حالٍ إنّني أرى بعض المُمترين يجادلون الأنصار فيقولون: "ألم يقل المسيح عيسى ابن مريم أنّه لا يعلم بما في نفس ربّه في قول الله تعالى: {تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ}؟" فمن ثم يقولون: "فكيف علم ناصر محمد بما في نفس ربِّه بأنّه متحسرٌ وحزينٌ؟". فمن ثم يقيم الإمام المهديّ ناصر اليماني الحجّة بالحقّ على الممترين وأقول: فكذلك الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني لا يدري بما في نفس الله سبحانه وهو يعلم بما في نفسي، وإنّما الله هو الذي أخبركم عمّا في نفسه بأنّه متحسرٌ وحزينٌ على كافة عباده الضالين الذين كذبوا برسل ربّهم حتى إذا أهلكهم جاءت الحسرة في أنفسهم على ما فرّطوا في جنب ربّهم، فقال كلٌّ منهم: {يَا حَسْرَتَى عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ (56)} صدق الله العظيم [الزمر].

فمن ثم أخبركم الله أنّ الحسرة تأتي في نفسه عليهم من بعد تحسّرهم على ما فرّطوا في جنب ربّهم، فمن ثمّ تحسّر الله عليهم في نفسه. تصديقاً لقول الله تعالى: {إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (29)يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (30)أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ (31) وَإِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ (32)} صدق الله العظيم [يس]. فَمَالِ هؤلاء القوم لا يكادون يفقهون قولاً ولا يهتدون سبيلاً!! فصبرٌ جميلٌ.

وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
أخوكم؛ الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.
________________

اضغط هنا لقراءة البيان المقتبس..