برخی از علماء می‌گویند باید در تمام مسائل از راه مهاجرین و انصار پیروی کرد که نجات و سلامت و رضوان خداوند در این است....
آیا این حرف صحیح است؟
—
انتهى الاقتباس
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام عل كافة أنبياء الله ورسله وآلهم الطيبين والتابعين ومن تبعهم من الأمم من بعدهم باتّباع ما جاء به رسل ربّهم إلى يوم الدّين، أمّا بعد.. عزیز من "ارید الحق" ! سؤال تو درباره بیان حق خداوند است که می‌فرماید:
و نکته‌ی سؤال تو دقیقاً درباره این فرموده خداوند تعالی است که:
{وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ} سلفی‌ها به این آیه استناد کرده و می‌گویند: " ما از پیشینیان صالح و پیشگامان اولیه پیروی می‌کنیم". امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: آیا پیشینیان شما کتابی داشتند که بر آنها نازل شده باشد، یا در پیروی از رسول خداوندشان از شما پیشی گرفته بودند؟ خطاب به سلفی‌های محترم و تمام کسانی که در امر دین پراکنده شده‌اند می‌گویم: پیروی از اولین پیشگامانی که از گروه مهاجران و انصار بودند یعنی پیروی از آنچه که آنها از آن تبعیت می‌کردند. سؤالی که باقی می‌ماند این است که: آنها پیرو چه بودند؟ و جواب را در فرموده خداوند تعالی و آیات محکم کتاب خداوند می‌یابید:
{قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّه فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمْ اللَّه وَيَغْفِر لَكُمْ ذُنُوبكُمْ} صدق الله العظيم [آل عمران:۳۱] به همین ترتیب، مقصود خداوند از این فرمایش: {وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ}
این است که از محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم پیروی کنید -رسولی که رو به سوی خداوند کرده و پیرو آئین جدش رسول خداوند ابراهیم عليهما الصلاة والسلام بود – و اعلام کنید که در راه حب و قرب خداوند با تمام بندگان او رقابت می‌کنید. در کتاب خداوند، آئین دیگر بندگان مکرم خداوند نیز همین گونه است و همه در راه رسیدن به بالاترین درجه حب و قرب خداوندشان رقابت کرده و سایران را به خداوند سبحان ترجیح نمی‌دهند؛ بلکه هر یک می‌خواهند آن بنده‌ای باشند که بیش از همه مورد حب و قرب پروردگار است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَبْتَغُونَ إِلَىٰ ربّهم الْوَسِيلَةَ أيُّهم أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم [الإسراء:۵۷] ومحمدٌ رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- از آنها پیروی کرده و با جدش ابراهیم و تمام رسولان و مؤمنین برای حب و قرب خداوند رقابت کرده و امیدوار است ایشان بنده‌ای باشد که بیش از همه محبوب خداوند بوده و از همه به او نزدیکتر است، چرا که خداوند بالاترین غرفه بهشت را نزدیک عرش خود قرار داده و این مقام تنها شایسته یکی از بندگان خداوند است و خداوند صاحب این مقام را مشخص نکرده است . محمدٌ رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم-این امر را برایتان روشن کرده است:
[سلوا الله الوسيلة ، فإنها منزلةٌ في الجنة لا تنبغي إلا لعبدٍ من عباد الله ، وأرجو أن أكون أنا هو] صدق محمد رسول الله صلى الله عليه وسلم.
[ از درگاه خداوند "وسیله" را مسئلت کنید؛ که منزلی در بهشت است و تنها به یک نفر از بندگان خداوند تعلق خواهد گرفت وامید دارم من آن بنده باشم]
خداوند و رسولش فرمان باطل صادر نکرده و از شما نخواسته‌اند تا از خداوند درخواست کنید این مقام را به نبی خود بدهد، خداوند به شما فرمان می‌دهد که با تمام رقابت کنندگانی که در تلاش هستند تا از سایر بندگان به خداوند نزدیکتر باشند، رقابت کنید. چون این مقام تنها نصیب یکی از بندگان خداوند خواهد شد و این بنده هنوز مشخص نیست که چه کسی است. برای همین است که می‌بینید رسولان خداوند و پیروانشان در رقابت برای قرب و نزدیکی بیشتر به خداوند هستند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَبْتَغُونَ إِلَىٰ ربّهم الْوَسِيلَةَ أيُّهم أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم [الإسراء:۵۷]
چراکه تمام بندگان خداوند درباره پروردگار حقی دارند. خداوند از بین بندگانش همسری برنگزیده است تا برای حب و قرب به خداوند در اولویت باشد. خداوند فرزندی نیز برنگزیده که در حب و قرب خداوند به دیگران ارجح باشد، بلکه تمام موجودات زمین و آسمان بندگان خداوند هستند و به همین ترتیب همه نیز درباره خداوند حق دارند و برای حب و قرب بیشتر به خدا با یکدیگر رقابت می‌کنند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَبْتَغُونَ إِلَىٰ ربّهم الْوَسِيلَةَ أيُّهم أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم [الإسراء:۵۷] ممکن است کسی این سؤال را مطرح کند:"پس چرا به این مقام وسیله گفته می‌شود؟" در پاسخ می‌گوییم: قبلاً در این باره فتوا داده و دلیل این نام گذاری را برای پرسشگران بیان کرده بودیم. حکمت اینکه به این درجه و مقام عالی همچنان وسیله گفته می‌شود این است که برنده این مقام، تا زمانی که پروردگار و حبیبش راضی نباشد؛ از رسیدن به آن مقام راضی نخواهد بود. برنده حق دارد در آرزوی تحقق یافتن نعیم اعظم خداوند که رضوان نفس پروردگار است، آن مقام را انفاق کند چرا که این درجه عالی و والای بهشتی؛ یک مقام مادی بوده و بالاترین غرفه در بهشتی است که بناهایش بر بالای یکدیگر قرار گرفته‌اند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{لَكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا ربّهم لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِهَا غُرَفٌ مَبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ وَعْدَ اللَّهِ لا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعَادَ} صدق الله العظيم [الزمر:۲۰] صاحب این غرفه که بالاتر از تمام غرفه‌های بهشت است، دارای بالاترین درجه در بهشت نعیم خداست و نعیم رضوان نفس خداوند بر بندگانش بزرگتر از بهشت اوست (نعیم اعظم) تصدیق فرموده خداوند تعالی:
ای بندگان خداوند؛ اگر شما در مسیر هدایت باشید، گمراهی دیگران به شما ضرری نمی‌رساند. پس از پیشگامانی باشید که برای حب و قرب خداوند رقابت می کنند و اینان مقربان درگاه خدایند. آیا آرزو ندارید از آنها باشید؟ شما نیز همان حقی را در ذات خداوند دارید که آنها دارند ؛ پس آنها را به خداوند ترجیح ندهید ( وقرب خداوند را به آنها نبخشيد ) که اگر چنین کنید برای قرب چه كسي قرب خداوند را به ديگران بخشيديد ؟ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمُ الحقّ فَمَاذَا بَعْدَ الحقّ إِلَّا الضَّلَالُ} صدق الله العظيم [يونس:۳۲] اما کسانی که می‌خواهند از مقتصدین باشند؛ رقابت برای حب و قرب خداوند را به خاطر بندگان مقرب او کنار نگذاشته‌اند بلکه تنها آرزو دارند به بهشت بروند و از آتش گریزانند و چنین نیز خواهد شد؛ اما خداوند آنها را جزو پیشگامان مقرب خود قرار نخواهد داد. آنها مقتصد هستند( توضیح مترجم:یعنی در زمان اطاعت از اوامر خداوند تنها به تکالیفشان بسنده کرده و برای مثال انفاق بیشتری نسبت به وظیفه‌شان ( که پرداخت زکات است)انجام نمی دهند؛ دراعمال و عبادات( انفاق) و ... صرفه جو هستند) و بعد از گروه مقتصد؛ تنها اهالی آتش هستند که باقی می‌مانند.
شاید کسی بخواهد سؤال کند:" آیا محمد رسول الله و کسانی که با او بودند (صلّى الله عليه وعليهم ونسلّم تسليماً) به خاطر حب و قرب خداوند رقابت می‌کردند؟ از فرمایش خداوند تعالی جوابشان را می‌آوریم:
این نصیحت خداوند به رسولش است تا به خاتم الانبیاء و مرسلین بودن خود تکیه نکند و با تصور اینکه این مقام به او هبه خواهد شد؛ دست از رقابت با پیروان خود و پیشگامان قبل از خود برندارد چرا که خداوند عادل است وتوجه ویژه‌ای به کسی ندارد و برای انسان بهره‌ای جز سعی و کوشش خودش نیست. به همین دلیل نیز رسول خود را نصیحت می‌کند و می‌فرماید:
ای عزیزان من که به دنبال حق می‌گردید؛ خداوند به رسول خود فرمان داده است که از آیین ابراهیم و کسانی که قبل از او بودند پیروی کند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ ۖ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ } صدق الله العظيم [الأنعام:۹۰]
سؤالی که مطرح می‌شود این است: منظور از این اقتداء چیست؟ وجواب این که : منظور پیروی کردن از آنهاست تا همانند تمام پیشگامان که برای بالاترین مقام قرب خدا رقابت می‌کردند ؛ بخاطر حب و قرب خداوند رقابت شود. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَبْتَغُونَ إِلَىٰ ربّهم الْوَسِيلَةَ أيُّهم أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم [الإسراء:۵۷] برای همین است که خداوند به تمام مؤمنین امر نموده است تا برای رسیدن به قرب پروردگارشان؛ هم در دنیا و هم درآخرت در طلب "وسیله" باشند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (۳۵)} صدق الله العظيم [المائدة]
ای بندگان خدا؛ شما امت واحدی هستید و خداوند کسی از شما را به عنوان همسر یا فرزند انتخاب نکرده است وهمه شما در ذات خداوند حق دارید و بین پیروان وانبیاء تفاوتی نیست؛ پس با تمام بندگان خداوند به خاطر پروردگارتان رقابت کرده و مقام قرب خداوند را به آنها نبخشید که اگر چنین کنید برای قرب چه کسی، قرب به خداوند را به دیگران بخشیده‌اید! انبیاء و رسولان خداوند و مهدی منتظر به شما امر نکرده‌اند آنها را به خداوند ترجیح دهید( ومقام قرب خداوند را به آنها ببخشید). بلکه همگی ما به شما می‌گوییم: خداوند را همان گونه که انبیاء و پیشگامان و مهدی منتظر می‌پرستند، به یگانگی و دور از شرک عبادت کنید. همه ما به خاطر حب و قرب خداوند در رقابت هستیم و آن که به خداوند شرک بیاورد به شدت گمراه شده است.
در برابر خداوند به حق و یقین شهادت می‌دهم - شهادتی که اگر دروغ بگویم مورد محاسبه خداوند قرار خواهم گرفت- که در میان انصار و یاران مهدی منتظر در " دوران گفتگوی قبل از ظهور" گروهی هستند که تا پروردگارشان راضی نباشد هیچ کدامشان به ملکوت خداوندشان راضی نمی‌شوند ؛ حتی اگر پروردگار به او درجه عالی و رفیع بهشت را عطا کرده و مقام خلیفه‌گری بر ملکوت همه چیز را به او دهد و حتی اگر او را محبوب‌ترین ومقرب‌ترین بنده خود هم قرار دهد تا راضی شود؛ او از وعده خداوند به متقیان استفاده کرده و خواهد گفت:" خدایا؛ آیا تو به بندگان صالحی که راه رضوان تو را برگزیده‌اند؛ وعده نفرموده‌ای که آنها را راضی خواهی کرد؛ گواه آن هم این وعده حق تو در آیات محکم کتاب توست که:
{وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}؟
و وعده حق تو در سخن حق تو که: {رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ} صدق الله العظيم، الرحم الراحمین به ذات عظیم تو سوگند؛ تا زمانی که تو راضی نشوی، راضی نخواهم شد ولو اینکه تمام ملکوت خود را به این بنده‌ات بدهی ".
ممکن است برخی از حق جویان دچار دهشت شده و بگویند:" چه گفتید؟ آیا در بین انصار شما کسی هست که تا زمانی که خدا راضی نباشد، با تمام این چیزها راضی نشود ؟" در پاسخ می‌گوییم: به خداوند که همین طور است . من برخی از آنها را می‌شناسم و برخی را تا به حال به چشم ندیده‌ام، برخی از آنها مرد و برخی زن هستند، به خداوندی که جز او خدا و معبودی نیست سوگند؛ تا زمانی که خداوند راضی نشود با ملکوت او نیز،راضی نخواهند شد. شاید یکی از پرسشگران سؤال کند:" آنها را گزینش نکن که خداوند از حال آنها بیشتر خبر دارد".امام مهدی در پاسخ آنها می‌گوید: به خداوند که درست است، او از احوال آنها بیشتر آگاه است، و مرا از وجود آنها در بین انصار امام مهدی در "دوران گفتگوی قبل از ظهور" آگاه کرده است و به راستی که من بعضی از آنها را نمی‌شناسم و خودشان شاهدند که من جز به حق سخن نمی‌گویم. آنها از کسانی هستند که مورد محبت خدا بوده و آنها نیز خدا را دوست دارند( یحبهم الله و بحبونه) و تا زمانی که حبیب قلبشان، خداوند رحمن راضی نشود؛ راضی نخواهند شد! چگونه بهشت خداوند را طلب کرده و دوست بدارند در حالی که پروردگارشان در نفس خود برای اهمالی که بندگان در اطاعت از فرامین او کرده‌اند متحسر و حزین است؟ چطور است که شما وقتی دیگران را دیده یا صدایشان را از پشت تلفن می‌شنوید جویای حالشان می‌شوید؛ پس چرا از حال خداوند و پروردگار عالمیان سؤال نمی‌کنید؟ آیا او در نفس خود سعید است ؟ و جواب را در آیات محکم کتاب پیدا می‌کنید . او در نفس خود نسبت به شیاطین جن و انس غضبناک و از بندگان گمراه ناراضی است و برای کسانی که با عذاب سختی هلاکشان کرده وآنها از اهمالی که در کار خداوند کرده‌اند پشیمانند متحسر و حزین است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الزمر]
زمانی که بندگان به خاطر کوتاهی در اطاعت از خداوند در نفس خود حسرت بخورند؛ حسرت بر آنها در نفس خداوند واقع خواهد شد؛ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
ممکن است کسی این سؤال را مطرح کند که :"مگر خداوند مسرور و یا حزین می‌شود؟"در پاسخ می‌گوییم: به خداوند قسم بله، آیا شما ایمان ندارید که خداوند غضبناک می‌شود و یا راضی می‌گردد؟ به همین ترتیب از هدایت بنده خود مسرور و از ظلم انسان در حق خود و روبرگرداندن از دعوت حق خداوند، حزین می‌شود. خداوند بنابر وعده‌ای که به رسولان و اولیاء خود داده است، این فرد را هلاک می‌کند و به خاطر اینکه می‌داند این بنده دیگر بر کفر خود پافشاری نمی‌کند و به خاطر کوتاهی در اجرای فرامین خداوند نادم شده، برایش حزین است. به خاطر همین است که حزن در نفس خداوند غلبه می‌یابد.
ممکن است کسی سؤال کند:" چرا خداوند به جای اینکه همچنان برای آنها حزین باشد؛ رحمت خود را شامل آنان نمی‌کند؟" و به حق پاسخ می‌دهیم که: آنها همچنان با مأیوس بودن از رحمت خداوند در حق خود ظلم می‌کنند. و این در حالی است که خداوند در آیات محکم کتابش به آنها گفته است که عذاب تنها شامل کسانی خواهد شد که از رحمت خداوند مأیوس باشند؛ چرا که پروردگار قادر به هرکاری است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
شما مرتب می‌بینید که خداوند حکم خود را "حکم مطلق" قرار نداده است که امکان آن نباشد تا با قدرت خود آن را تغییر دهد. بلکه خداوند به آنها فتوا می‌دهد که نه در دنیا و نه در آخرت از رحمت او مأیوس نشوند و بدانند خداوند قادر بر هرکاری است؛ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
اما آنها با نا امیدی ومأیوس بودن از رحمت خدا؛ علاوه بر ظلمی که قبل از مرگدر حق خود کرده بودند ؛ بعد از مرگ نیز در حق خود ستم می‌کنند. با وجود اینکه به خاطر کوتاهی که در اطاعت از خداوند کرده بودند پشیمانند اما به دلیل مأیوس بودن از رحمت خداوند بعد از مرگ نیز در حق خود ظلم می‌کنند. آنها از رحمت خداوند نا امیدند و خداوند تعالی می‌فرماید:
شاید این پرسش را مطرح کنند که :" منظور خداوند چیست که می‌فرماید: {أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ}؟"
پاسخ حق این است که : منظور از "مبلسون"، کسانی است که به عذاب خداوند گرفتار شده و از اینکه خداوند به آنها رحم کند و عذاب را بردارد مأیوسند و برای همین است که می‌گویند:
علی رغم آنکه خداوند برایشان حزین است اما آنها از رحمت او مأیوسند و همین راز باقی ماندنشان در آتش است.
شاید یکی از پرسشگران سؤال کند:"شما فتوا داده‌اید که خداوند برای بندگان گمراهی که در حال گمراهی هلاک می‌شوند حزین است، پس با این منطق خداوند سبحان باید از هدایت شدن بندگان قبل از اینکه بمیرند مسرور شود؟" جواب را به محمدٍ رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- می‌سپاریم:
[لَلَّهُ اَشَدُّ فَرَحًا بِتَوْبَةِ عَبْدِهِ حِينَ يَتُوبُ اِلَيْهِ مِنْ اَحَدِكُمْ كَانَ عَلَى رَاحِلَتِهِ بِاَرْضِ فَلاَةٍ فَانْفَلَتَتْ مِنْهُ وَعَلَيْهَا طَعَامُهُ وَشَرَابُهُ فَاَيِسَ مِنْهَا فَاَتَى شَجَرَةً فَاضْطَجَعَ فِي ظِلِّهَا قَدْ اَيِسَ مِنْ رَاحِلَتِهِ فَبَيْنَا هُوَ كَذَلِكَ اِذَا هُوَ بِهَا قَائِمَةً عِنْدَهُ فَاَخَذَ بِخِطَامِهَا ثُمَّ قَالَ مِنْ شِدَّةِ الْفَرَحِ اللَّهُمَّ اَنْتَ عَبْدِي وَاَنَا رَبُّكَ . اَخْطَأ مِنْ شِدَّةِ الْفَرَحِ] صدق عليه الصلاة والسلام. [[همانا هنگامي که بنده به درگاه خداوند توبه کند، شادی خداوند از توبۀ او بیش از يکي از شما است که در بيابان بر شترش سوار بوده، وناگهان شترش از نزدش فرار کرده، در حالي که طعام و آبش بر بالاي شتر باشد و چون از رسيدن به شترش مأيوس و نا اميد شده آمده و در سايۀ درختي آرميده است که ناگهان متوجه می‌شود که شترش در کنارش ايستاده است، و او زمامش را بدست می‌گيرد و از نهايت شادماني مي‌گويد: خدايا تو بنده‌ی مني و من خدای توهستم! و از نهايت شادماني "الفاظ را اشتباه تلفظ می‌کند"]]
ای بندگان خدا، همگی تلاش کنید تا سرور در نفس خداوند متحقق شود؛ پس حریص باشید که امت هدایت شوند و در برابر آزارشان صبر داشته باشید تا ( بالاخره) هدایت شوند. پس به خاطر شأن خداوند صبور باشید تا خداوند به خاطر شما آنها را هدایت نماید و وعده خداوند حق است و او الرحم الراحمین است.
وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
أخوكم المبعوث رحمةً للعالمين من بعد الأنبياء الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.
اتّبِعوا السابقين وتنافسوا معهم في حبّ الله وقُرْبِه وذلك هو الفوز العظيم ..
اقتباس المشاركة : اريد الحق
السلام عليكم ورحمة الله وبركاته
بسم الله والحمد لله والصلاة والسلام على رسوله وعلى آل بيته ثم أما بعد..
تحياتي للإمام ناصر محمد اليماني المحترم أتمنى منك تفسير هذه الآية: { وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ } صدق الله العظيم. فإن بعض العلماء يقولون أنه يجب اتباع المهاجرين والأنصار في كل شيء وفي اتباع سبيلهم النجاة والسلامة و رضوان الله.. فهل هذا صحيح أم لا ؟
—
انتهى الاقتباس من اريد الحق
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة أنبياء الله ورسله وآلهم الطيّبين والتابعين ومن تبِعهم من الأمم من بعدهم باتّباع ما جاء به رسل ربّهم إلى يوم الدّين، أمّا بعد..
ويا حبيبي في الله (أريد الحق)، فسؤالك هو البيان الحقّ لقول الله تعالى: {وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ } [التوبة:100]، ونقطة سؤالك في هذه الآية هي بالضبط في قول الله تعالى: {وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ}. ويحتجّ بذلك السلفيّون فيقولون: "نحن نتّبع السلفَ الصالحَ السابقين الأولين". ومن ثم يردّ على السائلين الإمامُ المهديّ ناصر محمد اليماني وأقول: وهل لسلفكم كتبٌ تنزَّلت عليهم، أم أنّهم سبقوكم في اتّباع رسول ربّهم؟ ويا معشر السلفيّين المحترمين وكافةَ الذين فرّقوا دينهم شيعاً، إنّما اتّباع السابقين الأولين من المهاجرين والأنصار هو أن تتّبعوا ما اتّبعوه. وبقي السؤال: فمَن اِتَّبعوا؟ والجواب تجدونه في محكم الكتاب في قول الله تعالى:{قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّه فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمْ اللَّه وَيَغْفِر لَكُمْ ذُنُوبكُمْ} صدق الله العظيم [آل عمران:31].
إذاً اللهُ يقصدُ بقوله: { وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ } أي باتّباع محمدٍ رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم - الذي أسلم وجهَه لله على ملّة جدِّه رسول الله إبراهيم عليهما الصلاة والسلام، وأعلن منافسةَ العبيد إلى الربِّ المعبود أيُّهم أحبّ وأقرب إلى الربِّ. فهكذا ملّة عباد الله المكرّمين في الكتاب يتنافسون إلى ربّهم أيُّهم أحبّ وأقرب ولا يتفضّلون بالله سبحانه على بعضهم بعضاً؛ بل كلٌّ منهم يريد أن يكون هو العبد الأحبّ والأقرب إلى الربِّ، تصديقاً لقول الله تعالى: {يَبْتَغُونَ إِلَىٰ ربّهم الْوَسِيلَةَ أيُّهم أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم [الإسراء:57].
واتَّبَعهم محمدٌ رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- منافساً جدّه إبراهيم ومنافساً كافةَ الرسل ومنافساً جميعَ المؤمنين في حبّ الله وقربه، ويرجو أن يكون هو العبد الأحبّ والأقرب لكون الله جعل أعلى درجةٍ طيرمانة الجنّة الأقرب إلى ذي العرش لا تنبغي إلا أن تكون لعبدٍ واحدٍ من عبيد الله، وجعل الله صاحبها مجهولاً كما بيَّن لكم محمدٌ رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- فقال: [سلوا الله الوسيلة، فإنها منزلةٌ في الجنة لا تنبغي إلا لعبدٍ من عباد الله، وأرجو أن أكون أنا هو] صدق محمد رسول الله صلى الله عليه وسلم.
ولم يأمركم الله ورسولُه بالباطل بأن تسألوها لنبيّه؛ بل أمَركم أن تتنافسوا مع المتنافسين إليها أيُّهم أقرب إلى الربِّ كونها لا تنبغي أن تكون إلا لعبدٍ واحدٍ من عبيد الله ولا يزال صاحبها مجهولاً، ولذلك تجد الرسل ومن تبعهم يتنافسون إلى ربّهم أيُّهم الأقرب إلى الربِّ. تصديقاً لقول الله تعالى: {يَبْتَغُونَ إِلَىٰ ربّهم الْوَسِيلَةَ أيُّهم أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم [الإسراء:57].
كون لكافة عبيد الله الحقّ في ربّهم فلم يتّخذ الله من عبيده صاحبةً فتكون هي الأَوْلى بحبّ الله وقربه ولم يتخذ ولداً فيكون هو الأَوْلى بحبّ الله وقربه؛ بل كلّ من في السماوات والأرض عبيدٌ لله، ولذلك لهم الحقّ جميعاً في ربّهم، فيتنافسون إلى ربّهم أيُّهم الأحبّ والأقرب. تصديقاً لقول الله تعالى: {يَبْتَغُونَ إِلَىٰ ربّهم الْوَسِيلَةَ أيُّهم أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم [الإسراء:57].
وربّما يودُّ أحد السائلين أن يقول: "ولماذا تسمى هذه الدرجة بالوسيلة؟". ومن ثمّ نقول: لقد سبقت فتوانا للسائلين عن الحكمة من أن الدرجة العالية لا تزال تسمّى بالوسيلة لكون من فاز بها لن يرضى بها حتى يرضَى ربُّه حبيبَ قلبه، ويحقُّ لمن فاز بها أن يُنفقها طمعاً في تحقيق النّعيم الأعظم منها رضوان نفس ربّه كون الدرجة العالية الرفيعة هي درجة ماديّة وهي أعلى غرفةٍ في غرف جنات النّعيم لكون غرف الجنّة مبنيَّةٌ فوق بعضٍ. تصديقاً لقول الله تعالى: {لَكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا ربّهم لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِهَا غُرَفٌ مَبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ وَعْدَ اللَّهِ لا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعَادَ} صدق الله العظيم [الزمر:20].
وصاحب الغرفة التي تعلو غرف الجنّة جميعاً هو صاحب أعلى درجةٍ في جنات النّعيم، وأعظم من نعيمها نعيمُ رضوان نفس الله على عباده. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (72)} صدق الله العظيم [التوبة].
ويا عبيد الله، لا يضركم من ضلّ إذا اهتديتم فاتّبعوا السابقين المتنافسين في حبّ الله وقربه أولئك المقربون، أفلا تطمعون أن تكونوا منهم؟ فلَكُم الحقّ في ذات الله ما لهم فلا تتفضلوا بالله لهم، فإن فعلتم فقربةً إلى مَنْ تفضلتم بالله؟ فماذا بعد الحقّ إلا الضلال.
تصديقاً لقول الله تعالى: {فَذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمُ الحقّ فَمَاذَا بَعْدَ الحقّ إِلَّا الضَّلَالُ} صدق الله العظيم [يونس:32].
ومن أراد أن يكون من المقتصدين فهم الذين تركوا التنافس في حبّ الله وقربه وليس تفضلاً منهم بربّهم على عباده المقرّبين ولكنهم يطمعون فقط أن يدخلوا الجنّة ويُزَحْزَحوا عن النار ولهم ذلك، ولكن الله لم يجعلهم من السابقين المقربين؛ بل من المقتصدين، وما بعد المقتصدين إلا أصحاب الجحيم.
وربّما يودّ أحد السائلين أن يقول: "وهل كان محمدٌ رسول الله ومن معه يتنافسون إلى ربّهم أيُّهم أقرب؟ صلّى الله عليه وعليهم ونسلّم تسليماً". ومن ثمّ نردّ عليه بقول الله تعالى: {وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ ربّهم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَكَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا} صدق الله العظيم [الكهف:28].
وهذه نصيحةٌ من الله لرسوله أن لا يظنّ أنّه ما دام أنّه خاتم الأنبياء والمرسلين فإنّ الله سوف يَهبُه إياها فيركن ولا ينافس أتباعه والسابقين، كون الله عدلاً وليس لديه مجاملاتٌ وليس للإنسان إلا ما سعى، ولذلك وعظ اللهُ رسولَه في قول الله تعالى: { وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ ربّهم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَكَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا } صدق الله العظيم.
ويا أحبتي في الله كافة الباحثين عن الحقّ، لقد أمر الله رسوله أن يتّبع ملّة إبراهيم والذين من قبله في قول الله تعالى: {أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ} صدق الله العظيم [الأنعام:90].
والسؤال الذي يطرح نفسه، فما هو الإقتداء؟ والجواب: هو اتّباعهم ومنافستهم في حبّ الله وقربه كما يفعل كافة السابقين المتنافسين إلى ربّهم أيُّهم أقرب. تصديقاً لقول الله تعالى: {يَبْتَغُونَ إِلَىٰ ربّهم الْوَسِيلَةَ أيُّهم أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم [الإسراء:57].
ولذلك أمر الله كافة المؤمنين أن يبتغوا إلى ربّهم الوسيلة في الدنيا وفي الآخرة. تصديقاً لقول الله تعالى: {يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (35)} صدق الله العظيم [المائدة].
ويا عبيد الله، هذه أمّتكم أمّةً واحدةً فلم يتّخذ الله منكم صاحبةً ولا ولداً، فلَكُم الحقّ في ذات الله سواءٌ بين الأنبياء والتّابعين فتنافسوا مع العبيد إلى الربِّ المعبود ولا تتفضلوا بالله لبعضكم بعضاً، فإن فعلتم فقربةً إلى مَن تتفضلون بالله سبحانه؟ ولم يأمرْكم الأنبياءُ والمرسلون والمهديّ المنتظَر أن تتفضلوا بالله عليهم؛ بل نقول لكم اعبدوا الله وحده لا شريك له كما يعبده الأنبياء والسابقون والمهديّ المنتظَر فجميعنا متنافسون في حبّ الله وقربه ومن يشرك بالله فقد ضلّ ضلالاً بعيداً.
وأُشهد لله شهادة الحقّ اليقين شهادةً أُحاسبُ عليها بين يديْ الله لو كنت من الكاذبين أنّ في أنصار المهديّ المنتظَر في عصر الحوار من قبل الظهور قوماً لن يرضى كُلٌّ منهم بملكوت ربّه حتى يرضى وحتى لو آتاه الله الدرجة العالية الرفيعة في جنات النّعيم وجعله الله خليفته على ملكوت كل شيء وجعله العبد الأحبّ والأقرب إلى الربِّ ليرضى أنّه سوف يستغل وعد ربّه للمتقين فيقول: "يا رب، ألم تَعِدْ عبيدك الصالحين الذين اتّبعوا سبيل رضوانك أنّك كذلك سوف ترضيهم تصديقاً لوعدك الحقّ في محكم كتابك: {وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}؟ فوعدك الحقّ في قولك الحقّ: {رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ} صدق الله العظيم، فأقسم بذات العظيم يا أرحم الراحمين لن أرضى حتى ترضى حتى ولو آتيت عبدك ملكوتك أجمعين".
وربما تأخذ بعضَ الباحثين الجدد الدهشةُ فيقول: "ماذا ماذا!! وهل يوجد في أنصارك من لن يرضيه الله بذلك كله حتى يرضى؟". ثمّ نردّ عليه ونقول: اللهم نعم، فمنهم من أعرفهم ومنهم من لم تره أعيني قط في ماضي حياتي حتى الآن، فمنهم ذكورٌ ومنهم إناثٌ، والله الذي لا إله غيره ولا يُعبد سواه لا يرضيهم الله بملكوته حتى يرضى. وربّما يودّ أحد السائلين أن يقول: "فلا تزكيهم فربّهم أعلم بهم". ومن ثم يردّ على السائلين الإمام المهديّ وأقول: اللهم نعم فربّهم أعلم بهم، وذلك مما علّمني ربّي أنّهم موجودون في أنصار الإمام المهديّ في عصر الحوار من قبل الظهور، وأنّ منهم من لا أعرفهم وهم على ذلك من الشاهدين أنّنا لم ننطق إلا بالحقّ، أولئك من قومٍ يحبّهم الله ويحبونه لن يرضوا حتى يرضى ربّهم حبيب قلوبهم! وماذا يبغون بجنات النّعيم وربّهم متحسرٌ وحزينٌ في نفسه على عباده المُتحسِّرين على ما فرّطوا في جنب ربّهم؟ فكم تسألون بعضكم بعضاً عن أحوال بعضكم بعضاً حين تلقون بعضكم بعضاً أو حين تسمعون أصوات بعضكم بعضاً في هواتفكم؛ فلمَ لا تتساءلون كيف حال الله ربّ العالمين؟ فهل هو سعيد في نفسه؟ ومن ثم تجدون الجواب في محكم الكتاب أنّ حاله في نفسه غاضبٌ على شياطين الجنّ والإنس وغير راضٍ عن الضالين ومتحسرٌ وحزينٌ على الذين أهلكهم فأصبحوا نادمين على ما فرطوا في جنب ربّهم بعد أن أهلكهم الله بعذابٍ عظيمٍ. تصديقاً لقول الله تعالى: {أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
حتى إذا جاءت الحسرةُ في نفس عبادِه على ما فرطوا في جنب ربّهم فهنا تحلُّ الحسرة عليهم في نفس ربّهم، تصديقاً لقول الله تعالى: {إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (29) يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (30) أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ (31) وَإِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ (32)} صدق الله العظيم [يس].
وربّما يودّ أحد السائلين أن يقول: "وهل الله يفرح ويحزن؟". ومن ثمّ نردّ على السائلين ونقول: اللهم نعم، ألستم تؤمنون أنّ الله يغضب ويرضى؟ فكذلك يفرح بهُدى عبيده ويحزن على من ظلم نفسه وأعرض عن دعوة الحقّ من ربّهم ممن أهلكهم الله تصديقاً لوعده لرسله وأوليائه ومن ثم يحزن عليه ربّه لكونه علم أنّ عبده لم يعد متعنتاً بكفره؛ بل صار نادماً على ما فرَّط في جنب ربّه، ولذلك يحلُّ الحزنُ في نفس الله عليه.
وربّما يودُّ أحد السائلين أن يقول: "ولماذا لم يرحمه الله بدل الحزن المستمر عليه؟". ومن ثم نجيبه بالحقّ ونقول: كونهم لا يزالون ظالمي أنفسهم باليأس من رحمة الله برغم أنّ الله قد علّمهم في محكم كتابه أنّ من كان من المُعذّبين أن لا ييأس من رحمة الله لكون الله على كل شيءٍ قديرٍ. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُم مِّنَ الْإِنسِ وَقَالَ أَوْلِيَاؤُهُم مِّنَ الْإِنسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَبَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِي أَجَّلْتَ لَنَا قَالَ النَّارُ مَثْوَاكُمْ خَالِدِينَ فِيهَا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (128)} صدق الله العظيم [الأنعام].
ودائما تجدون أنّ الله لم يجعل حكمه حكماً مطلقاً لا يمكن تبديله بقدرته؛ بل يُفتيهم ربّهم أن لا ييأسوا من رحمته لا في الدنيا ولا في الآخرة ويعلموا أنّ الله على كل شيءٍ قديرٍ. تصديقاً لقول الله تعالى: {فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ (106) خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتْ السَّمَوَاتُ وَالأَرْضُ إِلاَّ مَا شَاءَ رَبُّكَ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ (107)} صدق الله العظيم [هود].
ولكنهم مُبلسون يائِسون من رحمة الله فظلموا أنفسهم من بعد موتهم إضافةً إلى ظلمهم من قبل مماتهم، وبرغم أنّهم من بعد موتهم نادمون على ما فرّطوا في جنب ربّهم ولكنّهم ظلموا أنفسهم من بعد موتهم بعقيدة اليأس من رحمة الله فهم مبلسون من رحمة الله. وقال الله تعالى: {فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّىٰ إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ} صدق الله العظيم [الأنعام:44].
وربما يودُّ أحدُ السائلين أن يقول: "وما يقصد الله تعالى بقول: {أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ}؟". ومن ثم نردّ عليه بالحقّ ونقول: مُبلِسون أي يائِسون في العذاب أن يرحمهم فيكشف عنهم العذاب، ولذلك قالوا: {سَوَاء عَلَيْنَا أَجَزِعْنَا أَمْ صَبَرْنَا مَا لَنَا مِن مَّحِيصٍ} [إبراهيم:21]. ولذلك قال الله تعالى: {حَتَّىٰ إِذَا فَتَحْنَا عَلَيْهِم بَابًا ذَا عَذَابٍ شَدِيدٍ إِذَا هُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ (77)} صدق الله العظيم، أي يائِسون من رحمة ربّهم، وفي ذلك سرّ بقائهم في عذاب الله برغم حزنه عليهم.
وربّما يودّ أحد السائلين أن يقول: "لقد أفتيتَ أنّ الله يحزن على عباده الضالين إن أهلكهم وهم على ضلالهم؛ إذاً فمن المنطق لا بد أنّه يفرح سبحانه إذا اهتدوا من قبل موتهم؟". ومن ثم نترك الجواب من محمدٍ رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم قال : [لَلَّهُ اَشَدُّ فَرَحًا بِتَوْبَةِ عَبْدِهِ حِينَ يَتُوبُ اِلَيْهِ مِنْ اَحَدِكُمْ كَانَ عَلَى رَاحِلَتِهِ بِأرْضِ فَلاَةٍ فَانْفَلَتَتْ مِنْهُ وَعَلَيْهَا طَعَامُهُ وَشَرَابُهُ فَاَيِسَ مِنْهَا فَاَتَى شَجَرَةً فَاضْطَجَعَ فِي ظِلِّهَا قَدْ اَيِسَ مِنْ رَاحِلَتِهِ فَبَيْنَا هُوَ كَذَلِكَ اِذَا هُوَ بِهَا قَائِمَةً عِنْدَهُ فَاَخَذَ بِخِطَامِهَا ثُمَّ قَالَ مِنْ شِدَّةِ الْفَرَحِ اللَّهُمَّ اَنْتَ عَبْدِي وَاَنَا رَبُّكَ. اَخْطَأ مِنْ شِدَّةِ الْفَرَحِ] صدق عليه الصلاة والسلام.
ويا عباد الله، فلنسعَ جميعاً لتحقيق الفرحة في نفس الله، وذلك بالحرص على هُدى الأمّة والصّبر على أذاهم حتى يهتدوا، فاصبروا من أجل شأن الله فيهديهم الله من أجل شأنكم، ووعده الحقّ وهو أرحم الراحمين.
وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
أخوكم المبعوث رحمةً للعالمين من بعد الأنبياء الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.
________________
[از پیشگامان پیروی کرده و بخاطر حب و قرب خداوند با آنها رقابت کنید که پیروزی بزرگ همین است]
